Environmental risk limits for zinc

Environmental Riks Limits (ERLs) were derived for zinc. ERLs serve as advisory values to set environmental quality standards in the Netherlands. The ERLs for zinc closely follow the outcomes of earlier discussions on zinc within the Water Framework Directive and EC Regulation 793/93. The ERLs refer to values that are not corrected for the bioavailability of zinc. The implementation of biovailabilty into the final environmental quality standards for zinc is a crucial follow-up discussion, including both technical and policy-related aspects.VROM-DGM-SA

Environmental risk limits for acrolein

Dit rapport geeft milieurisicogrenzen voor acroleine in (grond)water, bodem en lucht. Milieurisicogrenzen zijn de technisch-wetenschappelijke advieswaarden voor de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen in Nederland. De milieurisicogrenzen voor acroleine zijn gebaseerd op de uitkomsten van de EU risicobeoordeling voor acroleine (Bestaande Stoffen Verordening 793/93). De afleiding van de milieurisicogrenzen sluit tevens aan bij de richtlijnen uit de Kaderrichtlijn waterEnvironmental Risk Limits (ERLs) were derived for acrolein. ERLs serve as technical advisory values to set environmental quality standards in the Netherlands. The ERLs for acrolein closely follow the outcomes of the EU risk assessment on acrolein completed within the framework of EC Regulation 793/93.VROM-SA

Environmental risk limits for dibutylphthalate (DBP)

Dit rapport geeft milieurisicogrenzen voor dibutylftalaat in (grond)water, lucht en bodem. Milieurisicogrenzen zijn de technisch-wetenschappelijke advieswaarden voor de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen in Nederland. De milieurisicogrenzen voor dibutylftalaat zijn gebaseerd op de uitkomsten van de EU risicobeoordeling voor dibutylftalaat (Bestaande Stoffen Verordening 793/93). De afleiding van de milieurisicogrenzen sluit tevens aan bij de richtlijnen uit de Kaderrichtlijn Water.Environmental Risk Limits (ERLs) were dervied for dibutylphthalate. ERLs serve as technical advisory values to set environmental quality standards in the Netherlands. The ERLs for dibutylphthalate closely follow the outcomes of the EU risk assessment on dibutylphthalate completed within the framework of EC Regulation 793/93.VROM-SA

Environmental risk limits for 2-(2-methoxyethoxy)ethanol (DEGME)

Dit rapport geeft milieurisicogrenzen voor 2-(2-methoxyethoxy)ethanol (DEGME) in (grond)water en bodem. Milieurisicogrenzen zijn de technisch-wetenschappelijke advieswaarden voor de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen in Nederland. De milieurisicogrenzen voor DEGME zijn gebaseerd op de uitkomsten van de EU risicobeoordeling voor DEGME (Bestaande Stoffen Verordening 793/93). De afleiding van de milieurisicogrenzen sluit tevens aan bij de richtlijnen uit de Kaderrichtlijn Water.Environmental Risk Limits (ERLs) were derived for 2-(2-methoxyethoxy)ethanol (DEGME). ERLs serve as technical advisory values to set environmental quality standards in the Netherlands. The ERLs for 2-(2-methoxyethoxy)ethanol (DEGME) closely follow the outcomes of the EU risk assessment on 2-(2-methoxyethoxy)ethanol (DEGME) completed within the framework of EC Regulation 793/93.VROM-SA

SVHC-emission policy indicators

Verschillende bedrijven in Nederland stoten Zeer Zorgwekkende Stoffen (ZZS(Zeer Zorgwekkende Stoffen )) uit, onder andere doordat zij deze stoffen maken of gebruiken. Hierdoor komen deze stoffen in het milieu terecht. Het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat (IenW(Infrastructuur en Waterstaat)) maakt beleid om de uitstoot van deze ZZS te minimaliseren. Het wil daarmee bereiken dat de kans op schadelijke effecten in 2050 verwaarloosbaar is. Het ministerie van IenW wil weten of dit beleid effect heeft. Het RIVM onderzocht daarom welke ‘maten’ (indicatoren) geschikt zijn om dat in beeld te krijgen en heeft er negen geselecteerd. Om goed inzicht te krijgen in de effecten moeten deze indicatoren in samenhang worden bekeken. Het is niet mogelijk om de effecten met één indicator in kaart te brengen. Voorbeelden van de indicatoren zijn de hoeveelheid ZZS die naar water en lucht worden uitgestoten. Ook is het nodig de gemeten concentraties van deze stoffen in water en lucht te weten. Verder is het belangrijk in beeld te hebben hoeveel bedrijven een zogeheten vermijdings- en reductieprogramma (VRP) hebben gemaakt ten opzichte van alle bedrijven die ZZS uitstoten. Bedrijven zijn sinds een paar jaar verplicht om in zo’n VRP aan te geven hoe ze de uitstoot van ZZS verminderen. Het RIVM ontwikkelt ook een database om de ZZS-uitstoot van Nederlandse bedrijven te kunnen verzamelen en toegankelijk te maken. Dat is nodig om de indicatoren van gegevens te voorzien; deze informatie is nu soms nog weinig beschikbaar. De verwachting is dat enkele belangrijke indicatoren op termijn beter kunnen worden onderbouwd met deze database. ZZS zijn gevaarlijk voor mens en milieu, omdat ze bijvoorbeeld de voortplanting belemmeren, kankerverwekkend zijn of zich in de voedselketen opstapelen.Various companies in the Netherlands emit substances of very high concern (SVHCs; Dutch ZZS), among other things because they use or produce these substances. As a result, these substances end up in the environment. The Ministry of Infrastructure and Water Management (I&W) develops policies to minimize the emission of SVHCs. Its ultimate objective is to make the risk of harmful effects negligible by 2050. The Ministry of I&W wants to know whether these policies are effective. RIVM has investigated which 'standards' (indicators) are suitable to assess effectiveness and has made a selection of nine. In order to obtain a thorough insight into the effects, these indicators need to be considered side by side. It is not possible to obtain an insight into the effects on the basis of one indicator alone. One of the selected indicators is the tonnage of SVHCs emitted into water and the air. Another is the measured concentrations of these substances in water and the air. It is also important to gain an overview of the number of companies that have prepared a prevention and reduction programme (in Dutch: vermijdings- en reductieprogramma, VRP), out of all companies that emit SVHCs. For a number of years now, companies have to indicate in a VRP what they are doing to reduce their SVHC emissions. At the same time, RIVM is developing a database to gather data on the SVHC emissions of Dutch companies and make these accessible to the public. This is necessary to ensure that sufficient data are available for the indicators. In some cases, such information is currently scarce. The expectation is that the database will be able to provide a more comprehensive substantiation for a number of key indicators in due course. SVHCs are substances that are hazardous to people and the environment, for example because they are reprotoxic, are carcinogenic or accumulate in the food chain

Environmental risk limits for 2-(2-butoxyethoxy)ethanol (DEGBE)

Dit rapport geeft milieurisicogrenzen voor 2-(2-butoxyethoxy)ethanol (DEGBE) in (grond)water en bodem. Milieurisicogrenzen zijn de technisch-wetenschappelijke advieswaarden voor de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen in Nederland. De milieurisicogrenzen voor DEGBE zijn gebaseerd op de uitkomsten van de EU risicobeoordeling voor DEGBE (Bestaande Stoffen sluit tevens aan bij de richtlijnen uit de Kaderrichtlijn Water.Environmental Risk Limits (ERLs) were derived for 2-(2-butoxyethoxy)ethanol (DEGBE). ERLs serve as technical advisory values to set environmental quality standards in the Netherlands. The ERLs for 2-(2-butoxyethoxy)ethanol (DEGBE) closely follow the outcomes of the EU risk assessment on 2-(2-butoxyethoxy)ethanol (DEGBE) completed within the framework of EC Regulation 793/93.VROM-SA

Environmental risk limits for monochloroacetic acid (MCAA)

Dit rapport geeft milieurisicogrenzen voor monochloorazijnzuur in (grond)water en bodem. Milieurisicogrenzen zijn de technisch-wetenschappelijke advieswaarden voor de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen in Nederland. De milieurisicogrenzen voor monochloorazijnzuur zijn gebaseerd op de uitkomsten van de EU risicobeoordeling voor monochloorazijnzuur (Bestaande Stoffen Verordening 793/93). De afleiding van de milieurisicogrenzen sluit tevens aan bij de richtlijnen uit de Kaderrichtlijn Water.Environmental Risk Limits (ERLs) were derived for monochloroacetic acid (MCAA). ERLs serve as technical advisory values to set environmental quality standards in the Netherlands. The ERLs for monochloroacetic acid (MCAA) closely follow the outcomes of the EU risk assessment on monochloroacetic acid (MCAA) completed within the framework of EC Regulation 793/93.VROM-SA

Environmental risk limits for toluene

Dit rapport geeft milieurisicogrenzen voor tolueen in (grond)water, lucht en bodem. Milieurisicogrenzen zijn de technisch-wetenschappelijke advieswaarden voor de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen in Nederland. De milieurisicogrenzen voor tolueen zijn gebaseerd op de uitkomsten van de EU risicobeoordeling voor tolueen (Bestaande Stoffen Verordening 793/93). De afleiding van de milieurisicogrenzen sluit tevens aan bij de richtlijnen uit de Kaderrichtlijn Water.Environmental Risk Limits (ERLs) were derived for toluene. ERLs serve as technical advisory values to set environmental quality standards in the Netherlands. The ERLs for toluene closely follow the outcomes of the EU risk assessment on toluene completed within the framework of EC Regulation 793/93.VROM-SA

The environmental impact of rubber infill near synthetic turf fields

Dit rapport bevat een erratum d.d. 17-7-2018 op de laatste pagina Het gebruik van rubbergranulaat op kunstgrasvelden kan schadelijk zijn voor het milieu in de directe omgeving van de velden. Uit de rubberkorrels kunnen stoffen lekken die terecht komen in de grond om de velden heen (de bermgrond) en in de bagger in sloten. Dat is slecht voor het ecosysteem omdat het de biodiversiteit aantast. Spelende kinderen en huisdieren die per ongeluk bermgrond binnenkrijgen lopen geen gevaar. Slootwater en grondwater in de natuurlijke ondergrond zijn niet verontreinigd door het rubbergranulaat op de velden. Dit water kan dus naar verwachting zonder bezwaar gebruikt worden om bijvoorbeeld moestuinen mee te besproeien. Dit blijkt uit onderzoek van het RIVM rond 10 kunstgrasvelden van voetbalclubs in Nederland die zijn ingestrooid met rubbergranulaat van autobanden. In het onderzoek is de kwaliteit van het milieu rondom kunstgrasvelden met rubbergranulaat van autobanden vergeleken met de milieukwaliteit rondom echte grasvelden. Op diverse locaties overschrijden de concentraties zink, kobalt en minerale olie bij kunstgrasvelden de geldende normen voor bodem en waterbodem (Besluit bodemkwaliteit), terwijl dat bij echte grasvelden niet het geval is. Het milieu is vooral gevoelig voor hoge concentraties zink; voor de mens vormt zink geen gezondheidsrisico. De milieubelasting ontstaat doordat rubbergranulaatkorrels worden meegesleept door mensen of bijvoorbeeld door bladblazers tot enkele meters naast het veld op de bermgrond terechtkomen. Daarnaast lekken stoffen uit rubbergranulaat weg naar het drainagewater: dat is regenwater dat via de sportvelden in de bodem terechtkomt en van daaruit via buizen wordt afgevoerd naar een sloot. In het slootwater worden de concentraties zodanig verdund dat ze geen schade veroorzaken. Wel binden de meeste stoffen zich vervolgens aan deeltjes die neerslaan als bagger op de slootbodem, waarin wel effecten zijn gemeten. Kobalt, zink en minerale olie die uit rubbergranulaat weglekken, kunnen zich ook ophopen in de technische onderlagen van het kunstgrasveld. Vandaaruit kunnen ze zich, op korte of lange termijn, verder verspreiden naar de omgeving. Dat bleek uit onderzoeken van verschillende gemeentes, die het RIVM als onderdeel van deze studie heeft geëvalueerd. De conclusies uit dit onderzoek worden grotendeels bevestigd door een studie van de Stichting Toegepast Onderzoek Waterbeheer (STOWA), het kenniscentrum van regionale waterbeheerders in Nederland. Hierin zijn in een deel van de monsters van drainagewater en waterbodem effecten op levende organismen gevonden. Het RIVM beveelt aan om maatregelen te treffen om de verspreiding van rubberkorrels naar de bermgrond te voorkomen en om de uitstoot van stoffen via het drainagewater te beperken. This report contains an erratum d.d. 17-7-2018 on the last page Use of rubber granulate sourced from car tyres, on synthetic turf fields can be harmful to the environment in the close vicinity of these fields. Substances leach from rubber granulate and enter the soil in the field borders and in the ditches. Children at play and pets or cattle that occasionally ingest soil containing rubber granulate are not at risk. Ditch water and groundwater in the natural soil are not contaminated by rubber granulate on the fields. This water is expected to be sufficiently suitable, for example, for spraying vegetable gardens. This is shown by an exploratory research project conducted by RIVM around 10 synthetic turf pitches of football clubs in the Netherlands. In the study, the quality of the environment around synthetic turf fields containing rubber granulate from car tyres was compared with the environmental quality around real grass fields. At various locations, the concentrations of zinc, cobalt and mineral oil exceed the environmental quality standards for soil and sediment (Soil Quality Decree). The environment is particularly sensitive to high concentrations of zinc; however, zinc is not a health issue for humans. The environmental impact is caused by the fact that rubber granulate is dragged along by athletes or the public or is dispersed for instance by leaf blowers, and reaches the soil borders up to a few meters distance from the field. In addition, substances from rubber granulate leach into the drainage water: that is rainwater that passes the sport fields and ends up in the field borders via drainpipes to a ditch. In the measured ditch water samples, the concentrations were diluted so that they did not cause any harmful effects. However, most substances bind to particles that precipitate into the sediment, in which effects have been measured. Cobalt, zinc and mineral oil leaching from rubber granulate can accumulate in the technical sublayers of the synthetic turf. From there they can, in the short or long term, further leach to the environment. This was shown by studies by various municipalities, which RIVM additionally evaluated as part of this study. The conclusions from this research are largely confirmed by a study of the Foundation for Applied Water Research (STOWA), the knowledge center of regional water managers in the Netherlands. In this study, effects on living organisms were found in a part of the samples of drainage water and sediment. RIVM recommends that measures be taken to prevent the spreading of rubber granulate to the field borders and to limit the emission of substances via the drainage water. Ministerie van I&